ჯერ აღზარდეთ ადამიანი ადამიანად და შემდეგ იზრუნეთ მის სწავლა-განათლებაზე–ნინო ნადირაძე-კუზანოვა

დედობა ყველაზე საპასუხისმგებლო და რთული პროფესიაა, განსაკუთრებით მაშინ, თუ მშობლები წარმატებული და შემდგარი ადამიანები არიან, აქვთ საკუთარი საქმე და შვილების გაზრდასა და კარიერას შორის ოქროს შუალედის მოძებნა უწევთ. ესაა პროფესია, რომელიც არ ისწავლება არც ერთ საშუალო თუ უმაღლეს სასწავლებელში და არც მზა რეცეპტები არსებობს თუ როგორ უნდა აღზარდო შვილი. სწორედ ამიტომ edu.aris.ge-ის ახალი რუბრიკის „მშობელი მშობელს“ სტუმარი ორი შვილის დედა, კარდიოლოგი ნინო ნადირაძე-კუზანოვა შვილების აღზრდა-გაზრდასთან დაკავშირებით რამდენიმე რეკომენდაციას და რჩევას გვიზიარებს, რომელი გამოცდილებაც მან შვილებთან ურთიერთობისას დააგროვა:

აჩვენეთ შვილებს ზრდილობა და უფროსებთან დამოკიდებულება საკუთარ მაგალითზე

შვილებს ყოველ ჯერზე სხვადასხვანაირად ვუდგები. ხომ არ არსებობს რამე პროგრამა – ასე უნდა მიუდგეთ შვილებს?! გააჩნია, როგორ იქცევიან იმ მომენტში. პირველ რიგში უნდა ასწავლო ჰიგიენის ნორმები. ხელი რომ დაიბანონ დღეში რამდენჯერმე, პირში ხელი არ უნდა ჩაიდონ. შემდეგ, მთავარი არის ზრდილობა, და ეს ზრდილობა უნდა აჩვენო აუცილებლად საკუთარ მაგალითზე. უნდა ჩაუნერგო უფროსებთან დამოკიდებულება, ფეხზე უნდა ადგეს უფროსი ადამიანი რომ შემოდის. ჯერ უნდა აცადოს უფროსს საუბარი და მხოლოდ ამის  შემდეგ ჩაერთოს თუ რამეს კითხავენ.  შვილებს აუცილებლად უნდა აჩვენო შენი კარგი დამოკიდებულება საკუთარი მშობლების, მეუღლის მშობლების, ბებიების მიმართ, რომ ეს გაუჯდეთ და უფროსი თაობის მიმართ პატივისცემა ისწავლონ. ყოველჯერზე, როცა ხედავენ საჭიროების შემთხვევაში, თუ ავად გახდომის შემთხვევაში, როგორ ვიქცევი ჩემს მშობლებთან,  მათი მამა თავის მშობლებს როგორ ექცევა, შემდგომში ეს ექნებათ გათავისებული როგორ უნდა მოგვექცენ ჩვენ და ჩვენს წინაპრებს სიბერის დროს. შემდეგ, ამის განზოგადება ხდება მოხუცი ადამიანის პატივისცემაში.

ჯერ აღზარდეთ ადამიანი ადამიანად და შემდეგ იზრუნეთ მის სწავლა -განათლებაზე

მთავარია ყველა მშობელმა ჯერ აღზარდოს ადამიანი და მხოლოდ ამის შემდეგ იზრუნოს  მის სწავლა -განათლებაზე. განათლება ეს არ არის პირველი, რაც ადამიანს ხდის ადამიანად.  ძალიან ბევრი ნასწავლი რეგვენი ვიცი, რომელმაც ელემენტარული ქცევა არ იცის და სიყვარული რა არის არ იცის. და როგორც გითხარით, რაც მთავარია, ადამიანების სიყვარული უნდა ასწავლო და შემდგომში ალბათ ცხოველებისაც.

გაკვეთილი მათგან არ ჩამიბარებია, მსგავსი საშინელებები არ ჩამიდენია

ვცდილობ, ჩემს შვილებს სწავლის აუცილებლობის განცდა ჩავუნერგო. ვცდილობდი, რაც უფრო უყვართ და მოსწონთ იმაში ხელშეწყობა უფრო მეტად ჰქონებოდათ. გარდა ამისა. მე თვითონ ტექნიკური საგნების მოყვარული ვარ. როდესაც ტექნიკური საგნებით გაქვს გამყარებული ზურგი სხვა საგნებს უფრო მარტივად და ადვილად ითვისებ. ბაიას შემთხვევაში, ვცდილობდი, მათემატიკაზე ხაზი მქონოდა გასმული, მაგრამ დიდი მათემატიკური ტალანტები ვერ გამოავლინა და პატარა ბიჭს ამ მხრივ უფრო მეტად აქვს გონება გახსნილი. მამაჩემი მათემატიკოსი იყო, პედაგოგი და ვიცი, როგორ ავუხსნა ადამიანს ესა თუ ის საგანი. ყოველთვის ვცდილობდი, რომ ამეხსნა, მაგრამ მათ მაგივრად არასდროს არაფერს ვაკეთებდი.  მე მათ ვუჩვენებდი ამოხსნის გზებს, მაგალითის მიხედვით, ეს როგორ უნდა გაკეთდეს და შემდეგ მიშვებული მყავდა. თვითონ უნდა მიეგნოთ გაეთავისებინათ ამა თუ იმ საგანში მიგნებები. მე ვასწავლიდი ამოხსნის გზებს, მათ ვუხსნიდი შინაარსს, მაგრამ მე მათ მაგივრად რომ მეზუთხა და მომეყოლა და მერე მას მოეყოლა ჩემთვის, მსგავსი საშინელებები  არასდროს ჩამიდენია. არასდროს მათგან გაკვეთილი არ ჩამიბარებია, იმიტომ რომ ჩემგანაც არასდროს არ ჩაუბარებიათ გაკვეთილი, აბსოლუტურად დამოუკიდებლად მარტო ვაკეთებდი ამ ყველაფერს.

ცხოვრებისეული რეცეპტები შვილებმა თვითონ უნდა გამოიწერონ, გამოცდილებაზე დაყრდნობით

შვილებთან დედაშვილური ურთიერთობა მაქვს, მეგობრობა არ გამომდის, მაგრამ დამთმობი ვარ, ჩემი მშობლები ბევრად უფრო მკაცრები იყვნენ ჩემ მიმართ. მე საკმაოდ ლოიალური დედა ვარ, მათ მეტად თავისუფლებას ვაძლევს. ვიდრე მე მაძლევდნენ ჩემი მშობელბი. არ ვუთვლი მეგობართან ცოტა დიდხანს თუ დარჩა, ცოტა თუ შეაგვიანდა. მთავარია, ვიცოდე სადაა. მართალია ვაკონტროლებ, სულ მაქვს კონტაქტი და მკაცრი სერიოზული ჩარევები ჩემი შვილების ცხოვრებაში არ დამჭირვებია. ალბათ პრობლემა არ დამდგარა, თუმცა მიმაჩნია, რომ თითო კისერი ყველამ უნდა მოიტეხოს, რომ თვითონ წამოდგეს ფეხზე და თვითონ გაუმკლავდეს პრობლემებს. რაც მეტ პრობლემას გაუმკლავდება თვითონ ბავშვი, უფრო შეგუებული იქნება და მზად იქნება ცხოვრებისთვის. კატეგორიული წინააღმდეგი ვარ ბავშვებს ყველაფერი მზამზარეული რომ მიართვა. ცხოვრების რეცეპტებს მე მათ არ ვაძლევ. თვითონ უნდა გამოიწერონ ცხოვრებისეული რეცეპტები, რაც მათ ცხოვრებისეულ  გამოცდილებაზე დაყრდნობით წლიდან წლამდე დაუგროვდებათ.

რჩევებს რა თქმა უნდა ვაძლევ, თუმცა აპრიორი ვიცი, რომ ჩემი მაგალითები მათთვის ზედმიწევნით კარგი იქნება. შეიძლება სხვისთვის ჩემი ცხოვრება აბსოლუტურად მიუღებელი იყოს. მე მინდა მათ თავიანთი ცხოვრებით იცხოვრონ და არა ჩემი დაწერილი რეცეპტებით. რასაც მე ვთვლი სწორად, ნამდვილად სწორია?  ყველას თავისი ცხოვრება აქვს, ინდივიდუალური გამოვლინებები და ამით იქნებიან საინტერესოები. ასე კომუნისტები ფიქრობდნენ, რომ ყველას ერთნაირად უნდა ეფიქრა, ეცხოვრა და ესწავლა. დასავლური სამყარო სულ სხვა რაღაცას გვთავაზობს – ადამიანმა უნდა იპოვოს თავისი თავი. თავს მოხვეული სწავლისა და და პროფესიის გამო ადამიანი მუდმივ კონფლიქტში რომ არ იყოს პროფესიასთან, მშობელმა რაც ურჩია ეს უნდა გააკეთოს, ამისი სასტიკი წინააღმდეგი ვარ.

საშინელებაა ადამიანს რომ აკომპლექსებ, წარმატებებისა და აუცილებელი მიზნების მიღწევის თვალსაზრისით

მე საერთოდ სინანულის გრძნობა არ მახასიათებს, რაც მოხდა მოხდა, ვცდილობ ხოლმე შემდეგში გამოვასწორო ჩადენილი შეცდომა. არც სიამაყის გრძნობები არ გამაჩნია, ბანალური მგონია. ჩვეულებრივი ადამიანი ვარ ჩვეულებრივად ვცხოვრობ, შეცდომებსაც ვუშვებ და თუ რაღაც გამომდის, ამის გამო სიამაყე არ მაქვს. რაღაც უნდა გამოგივიდეს ადამიანი თუ ხარ და თუ აზროვნებ, და ამის გამო რაღაც  კარგად თუ გამოგივიდა ამაყი არ უნდა დადიოდე, უნდა გამოგივიდეს აბა რა! ჩემი შვილებისგან არაფერს არ მოვითხოვ, მე მინდა ისინი იყვნენ ჯანმრთელები და ბედნიერები. თავიანთ კანს და ტყავს კარგად ერგებოდნენ და ის, რასაც ისინი გააკეთებენ მათთვის იყოს სიამოვნების მომტანი. ეს არის  ჩემი მთავარი მიზანი, დანარჩენი მე მათ არანაირ ბარიერებს არ ვუყენებ.

საშინელებაა ადამიანს რომ აკომპლექსებ, წარმატებებისა და აუცილებელი მიზნების მიღწევის თვალსაზრისით, მერე ადამიანს ყოველთვის რჩება ისეთი დაუკმაყოფილებლობის შეგრძნება, რომ რაღაცას ვერ მიაღწია. მაშინვე ენგრევათ ცხოვრება და უჩნდებათ არასრულფასოვნების კომპლექსი. ადამიანებს უნდა ასწავლო საკუთარი თავის სიყვარული, სხვისი სიყვარული, სწავლის სიყვარული და უნდა შეაგნებინო რომ ყოველდღიური ცხოვრებით იცხოვრონ, იღვაწონ, იშრომონ. არ არის აუცილებელი რაღაც კოლოსალური მიზნები წინ დაუსახო. თუ სწორ ნაბიჯებს გადადგამენ ადექვატურს და თავს ბედნიერად იგრძნობენ, ჩათვალეთ რომ მათი ცხოვრება შედგა და ეს არის წარმატება,  როცა ადამიანი აკეთებს იმას, რაც მას სიამოვნებს და ეს გამოსდის კარგად. შეიძლება მეეზოვე იყო, შენ ეს გსიამოვნებდეს და კარგად გამოგდიოდეს და ირგვლივ ყველას უყვარდე.

და ბოლოს

მთავარი, შვილებს უნდა ასწავლო ადამიანებისა და საკუთარი თავის სიყვარული და დამერწმუნეთ ეს ორი რაღაც ადამიანს გააკეთებინებს ყველაფერს, იმ სწავლის სიყვარულსაც, სამშობლოს სიყვარულსაც, მომავლის იმედსაც ჩაუსახავს და უფრო და უფრო მეტი გაკეთების სურვილი ექნება. როცა შენი თავი გიყვარს, ადამიანები გიყვარს, შენ გაქვს სტიმული რომ ძალიან ბევრი რაღაც აკეთო, ისწავლო, იმეცადინო, იშრომო, ივარჯიშო და ა.შ. იმიტომ რომ ეს ყველაფერი გაძლევს სტიმულს რომ რაღაცა აკეთო ცხოვრებაში, ამ რაღაცაში მოიაზრება ყველაფერი, რასაც საქმის კეთება ჰქვია.

რატომ უნდა ჩავიბაროთ შვილისგან გაკვეთილი? – „ტასოს“ დედა მოსწავლეების მშობლებისთვის

რატომ უნდა ჩავიბაროთ შვილისგან გაკვეთილი? – „ტასოს“ დედა მოსწავლეების მშობლებისთვის

ქეთი არის© გიგოლაშვილი