სასკოლო კათედრა და საქართველოს რეალობა

ავტორი: შალვა მინდაძე, თბილისის N70 საჯარო სკოლის ისტორიისა და სამოქალაქო განათლების უფროსი მასწავლებელი, შუა საუკუნეების კვლევების მაგისტრი, ამონაშვილის აკადემიის მასწავლებელი.

სასკოლო კათედრა არის სასწავლო დაწესებულების სტრუქტურული ერთეული, რომელიც პასუხისმგებელია კონკრეტული საგნის ან საგნობრივი ჯგუფის სწავლების ორგანიზებასა და ხარისხზე. კათედრის ძირითადი ფუნქციები და საქმიანობები მოიცავს:

-სასწავლო პროცესის მართვა და კოორდინაცია: კათედრა გეგმავს და ახორციელებს სასწავლო პროგრამებს, ადგენს სასწავლო გეგმებს და განრიგს. იგი უზრუნველყოფს სასწავლო მასალების, სახელმძღვანელოებისა და სხვა რესურსების მომზადებასა და განახლებას.

-სასწავლო პროცესის მონიტორინგი და ანალიზი: კათედრა აწარმოებს სწავლების ხარისხის მონიტორინგს, ახორციელებს სტუდენტების/მოსწავლეების ცოდნის შეფასებას და ანალიზს. იგი განსაზღვრავს პრობლემებს და შეიმუშავებს მათი გამოსწორების გზებს.

-მასწავლებლების მართვა და მხარდაჭერა: კათედრა უზრუნველყოფს მასწავლებლების კვალიფიკაციის ამაღლებას, მათ მეთოდურ მხარდაჭერას და პედაგოგიურ ტრენინგებს. იგი პასუხისმგებელია მასწავლებლების შეფასებასა და განვითარებაზე.

-კვლევა და ინოვაცია: კათედრა ახორციელებს კვლევით საქმიანობას, ავითარებს და დანერგავს ინოვაციურ მეთოდებს სწავლების პროცესში. იგი უზრუნველყოფს თანამედროვე საგანმანათლებლო ტექნოლოგიების გამოყენებას.

-საზოგადოებასთან ურთიერთობა: კათედრა თანამშრომლობს მშობლებთან, ადგილობრივ საზოგადოებასთან და სხვადასხვა ორგანიზაციებთან. იგი უზრუნველყოფს სასწავლო პროცესის გამჭვირვალობასა და საზოგადოების ინფორმირებას.

კათედრა ფუნქციონირებს ეფექტურად, თუ ის უზრუნველყოფს მაღალ სასწავლო ხარისხს, ინოვაციური მიდგომების დანერგვას, მასწავლებლების პროფესიულ განვითარებას და სწავლების პროცესის უწყვეტ მონიტორინგს.

საქართველოს რეალობა

საქართველოში, სკოლებში კათედრები ფუნქციონირებს, თუმცა გარკვეული ხარვეზებითა და ჩავარდნებით. ზოგადად, ქართული სასკოლო კათედრების მუშაობის ხარვეზები შეიძლება მოიცავდეს:

სასწავლო რესურსების ნაკლებობას: ზოგიერთ სკოლაში არ არის საკმარისი თანამედროვე სასწავლო მასალა და რესურსები, რაც ხელს უშლის სწავლების ხარისხის გაუმჯობესებას.

მასწავლებლების კვალიფიკაციის პრობლემას: ზოგიერთი მასწავლებელი არ იღებს მონაწილეობს პრექტებში და არ აქვს პროფესიული მხარდაჭერა, რაც საჭიროა მათთვის სწავლების ხარისხის ასამაღლებლად.

სასწავლო პროგრამების მოუხერხებლობას: ზოგჯერ სასწავლო პროგრამები და გეგმა შეიძლება იყოს მოძველებული ან არადინამიური, რის გამოც სწავლების მეთოდები არ არის ადაპტირებული თანამედროვე მოთხოვნებთან და საჭიროებებთან.

კოორდინაციის ნაკლებობას: კათედრების შიგნით შეიძლება იყოს ნაკლებად განვითარებული კომუნიკაცია და კოორდინაცია მასწავლებლებს შორის, რაც გავლენას ახდენს სწავლების ორგანიზაციაზე.

ინოვაციების ნაკლებობას: ბევრ სკოლაში არ არის დანერგილი თანამედროვე ტექნოლოგიები და ინოვაციური სწავლების მეთოდები, რაც ხელს უშლის მოსწავლეების მოტივაციას და სწავლის პროცესის გაუმჯობესებას.

მონიტორინგის სირთულეები: სწავლების ხარისხის და მოსწავლეების პროგრესის მონიტორინგის სისტემა ხშირად არ არის ეფექტურად ჩამოყალიბებული და ფუნქციონირებადი.

ფინანსური წახალისების არქონა!

ამ ხარვეზების გადაჭრა შესაძლებელია შესაბამისი რესურსების და მხარდაჭერის მობილიზებით, სწავლების მეთოდების ინოვაციურობითა და მასწავლებლების პროფესიული განვითარების პროგრამების გაუმჯობესებით. ასევე, საჭიროა, რომ სასკოლო ადმინისტრაციამ მეტი ყურადღება მიაქციოს კოორდინაციის და კომუნიკაციის გაუმჯობესებას სასწავლო კათედრებში.

ასევე იხილეთ:

„საქართველოში ბაკალავრის დიპლომს ნაკლები პრაქტიკული ღირებულება აქვს სახელმწიფო უწყებებისთვის“